Nieuwe week, nieuwe kansen

En na een heel erg bewogen weekend is het alweer maandag! Het is ook alweer even geleden dat ik wat geschreven heb, maar wanneer de nieuwigheid van het hier zijn een beetje weg ebt kom je ook steeds minder nieuwe dingen tegen om vol enthousiasme over te schrijven. Zo was het de eerste keren nog leuk om een salamander over de muur te zien lopen, of 2 salamanders tegen en muur gedrukt te zien zitten, terwijl ze druk in gevecht zijn met elkaar. Maar na een salamander of 8 a 10 horen zij ondertussen ook wel een beetje bij het interieur. Wel is het leuk om de kameleon nog even te benoemen, een flink beestje dat in de eerste stageweek ons pad kruiste terwijl we naar huis liepen. 

Maar goed, bewogen weekend. Vrijdag avond zijn we met z'n drieën richting het appartement van een andere student gefietst om een nieuw kaartspel van hem te leren. Coup heet het en ik moet zeggen, ik vind het een erg leuk spel! Het resultaat was een hele lange avond, die als de malle voorbij is gevlogen! De avond werd naarmate het later werd steeds gezelliger, tot je uiteindelijk erachter komt dat het ook te gezellig kan worden, maar daar leren we allemaal van. Voor mij is het in iedergeval een avond geworden die zeker voor herhaling vatbaar is, al zal de kater á la next morning bij sommigen voor de volgende keer om een kleine verandering vragen, maar dat hoort er soms natuurlijk ook gewoon bij. Ik bedoel, jong, student, moet kunnen :).

Ondertussen wordt het kakkerlak verhaal toch wel vervelend hoor, wanneer er een lijst gemaakt wordt om de kakkerlakken die gezien zijn en de kakkerlakken die het daglicht niet meer gaan zien af te turven (ja ja, de ki ka kakkerlakken lijst), weet je wel ongeveer hoe laat het is. Een van de huisgenoten werd afgelopen weekend wakker en werd vanaf haar nachtkastje heel vrolijk door zo'n beessie aangekeken.. Ik kan je vertellen, daar werd ze niet vrolijk van! En terecht ook, zo wil je niet wakker worden. Vannacht is bij ons de eerste gespot, deze heeft na een nachtje onder het glas zwemles gekregen in de wc (ik had niks anders wat als zwembad kon dienen, echt niet!), blijkt dat hij helemaal niet kan zwemmen...! Zo vervelend voor hem..

 Maar goed, de inleiding is weer lekker kort gebleven, ik ga maar eens iets vertellen over de belevenissen op stage. 

Maandag start altijd met een ochtendje Spaanse les, even eten om daarna rustig de tijd te hebben om dit te schrijven terwijl de dames aan hun dagelijkse siësta beginnen. In de middag lopen we gezamelijk naar stage toe, duurt zo'n 10 minuutjes. Vorige week maandag bleek maar weer dat mijn naam echt te moeilijk en te lang is voor de Spaanse verpleegkundigen, Constantijn is te moeilijk, Constantino is te lang, dus werd het uiteindelijk Tino. Lekker kort, lekker makkelijk, ik hou ervan. 

Afgelopen dinsdag heb ik voor het eerst alleen een ochtenddienst gedraaid met een verpleegkundige, de eerste week hebben we telkens in groepjes van 2 op een afdeling gestaan om gezamenlijk te wennen aan alle nieuwe indrukken en de taal. Maar zo alleen is wel echt heel erg fijn! De verpleegkundige waar ik mee werkte hielp mij uiteindelijk met het Spaans terwijl ik haar probeerde te laten tellen in het Nederlands, hoe leuk is dat! Verder is het op het verpleeg technisch vlak voor mij een heel rustig dagje geweest. Ik heb mee mogen kijken en assisteren bij het katheteriseren van een man, waarna ik een wijzend vingertje kreeg met de mededeling dat de volgende voor mij was, onder haar toezicht (SLIK!). 

Op woensdag kwam er een man op de afdeling urgencias voor een simpele bloeddruk controle, waarna hij mede door de uitslag van die controle is opgenomen. Zijn bloeddruk was op zich prima te noemen, alleen hoorde ik in de stethoscoop een hardslag waarvan ik dacht, moet jij een trein halen? Nog even aan de pols gevoeld, bleek de beste man een hartslag van 150, 170 te hebben, zeer onregelmatig. ECG werd gemaakt, dokter erbij, het werd een leuke dienst :).

Donderdag en vrijdag zijn eigenlijk hele rustige, standaard dienstjes geworden, met op vrijdag nog wel een vriendelijke schot met heel, maar dan ook echt heel veel pijn. 

Helaas helaas heb ik een pracht van een wond gemist, deze zijn door mijn lieve collega studenten tijdens hun dienst gezien, gelukkig heb ik de foto wel, ik zal deze voor de tere zieltjes hier niet toevoegen, maar zij die willen, kijk maar even bij de foto's, na het plaatsen van dit verhaal zet ik wat foto's op de site. Op zich valt het mee wat je ziet, maar je moet ook met de minder sterke magen rekening houden natuurlijk.

Over het leven hier kan ik nog een klein beetje vertellen ter afsluiting. Per vandaag wisselen we allemaal door van afdeling. Ik mag zo naar de afdeling endoscopie, waar ik hoop dat ik de vaardigheden venflon plaatsen (naaldje in de arm t.b.v. infuus) en infuussystemen klaarmaken me volledig meester zal maken. Op deze afdeling zal ik 2 weken mogen verblijven, dus met die vaardigheden gaat het denk ik wel goed komen.

Wat in het huisje heel erg irritant is, is dat het internet echt heel maar dan ook heel slecht is. Ik heb gisteravond een testje gedaan, alle apparaten van de wifi af, behalve de laptop. Via internet een internet snelheidstest gedaan, wat blijkt: Waar wij in Nederland snel internet hebben met 20.000kilobytes/seconde, hoor je hier zo'n 7000 kilobytes per seconde te halen. Nu halen wij dus op het moment van de test 9 kilobytes per seconde, voor de niet techneuten, dat is heel, maar dan ook echt heel erg langzaam! Zeker wanneer je nagaat dat wij daar dus met z'n drieën internet van moeten plukken, per vandaag zelfs met z'n vieren.

Want ja ja, we krijgen een nieuwe inwoner (EEN MAN!!) Vanavond rond 19.30 uur zal hij bij het appartementje aankomen en wonen we met z'n vieren!

Ik ga dit verhaaltje maar weer eens afkappen, hij is alweer veels te lang! Gelukkig verbruikt typen niet zoveel inkt, maar ik moet me zo langzamerhand maar klaar gaan maken voor weer een mooie stagedag op een nieuwe afdeling! Ik ben echt heel erg benieuwd welke verhalen ik daarvandaan mee ga nemen, jullie gaan het lezen!

Buenas Tardes en hasta pronto!