Kickboxgala en verhuizen

Hola señora's en señoren! 

Dat was weer een geweldig weekend met toch een klein beetje een naar bijsmaakje. Maar eerst de leuke dingen!

Afgelopen zaterdag ben ik namelijk met Michael naar een kickbox gala geweest, hier in Chiclana de la Frontera. Voor michael was het de eerste keer, voor mij de 3e keer. Ik heb een paar hele mooie partijen gezien hoor! Ik heb bij de foto's een mapje toegevoegd, ik probeer ook nog 2 filmpjes te uploaden, maar gezien de kwaliteit van onze internet verbinding zal dat wel een heel lang en moeilijk verhaal worden. Maar wat heb ik het leuk gehad, een heerlijk avondje uit!

Helaas begon de dag wel wat minder, in de middag zijn Michael en ik op de fiets richting een aantal supermarkten gestapt. Op een kleine 15 minuten fietsen, voor Spaanse begrippen prima te doen, bevinden zich namelijk een Aldi, een Lidl, een Mercadona en een Dia maxi. Met name de Aldi en de Lidl was ik erg benieuwd naar, met een stiekeme hoop naar toch wat bekendere producten. 

Op het moment dat we de Aldi uitlopen en weer op de fiets willen stappen komt Michael er achter dat zijn voorband compleet leeg is, echt zo triest.. Wij lopen dus verder richting de Mercadona, we hadden op dat moment best wel trek en het was lunchtijd, dus we wilden wat te eten halen. Wij komen bij de Mercadona aan, Michael wilt zijn fiets op de standaard zetten en je gelooft het of niet, maar hij was zijn standaard verloren, het onderste stuk van de standaard is gewoon compleet van de fiets gevallen, just gone! Nou, zijn week was al niet geweldig, maar nu zag ik toch wel even heel kort een blik vol wanhoop van heb ik jou daar... Terwijl hij even stoom is gaan afblazen ben ik dus op de fiets gestapt in de hoop die standaard nog tegen te komen, maar helaas.. Foetsie.. 

wij dus met een broodje in de ene hand, de fiets in de andere lopend terug naar huis. Een wandeling die ons ongeveer 35 tot 40 minuten heeft gekost.. De volgende dag heeft hij bij de fietsenmaker waar wij onze fietsen hebben gehaald gelijk beide binnen en buitenbanden laten vervangen, gezien de staat van de banden was het echt wachten op nog meer problemen, ook heeft de beste man een nieuwe standaard op de fiets van Michael gezet. Daar ging weer een flinke duit met centen..

Maar goed, door dit verhaal moesten wij dus lopend naar het kickbox gala, een wandeling van om en nabij de 35 minuten, met gelukkig op de terugweg veel bult afwaarts lopen.. Het was erg gezellig, dus de tijd vloog wel voorbij :).

Dan zijn we vervolgens bij de zondag aanbeland.. De zondag die in het teken stond van verhuizen en opruimen. De laatste dagen heeft Michael bij mij op de kamer geslapen, met al zijn spullen erbij. Aangezien ik niet echt een kleding kast heb, leverde dit dus een redelijk ruimtegebrek op. Dus nadat Michael zijn koffers had gepakt ben ik  gelijk begonnen met het herindelen van mijn spullen. Later, op advies en met behulp van Michael gelijk mijn kamerindeling maar omgegooid waardoor het nu wat praktischer en gezelliger is ingedeeld.

Rond een uur of 5 ben ik met Michael mee gefietst naar zijn nieuwe appartement, op ongeveer 20 minuutjes fietsen bij ons vandaan. Een prachtige villa is uiteindelijk onze eindbestemming, op slechts 5 minuten lopen van het strand! Een kast van een huis, echt geweldig om te zien! Na een uitgebreide rondleiding uiteindelijk op de fiets gestapt om samen met Silke, die ons al stond op te wachten bij de villa (zij had daarvoor het strand bezocht), terug naar huis te gaan. Een huis die ik nu weer met 2 dames deel, wanneer ik de benedenburen mee tel zelfs 4. Voor mij zijn het hele lieve, gezellige dames hoor, maar ergens vind ik het ook jammer om mijn collega man te zien vertrekken.. Een huis met alleen dames, of een huis met dames en een man, dat voelt voor mij toch heel anders. Maar we gaan er het beste van maken, wat met deze dames ook echt wel gaat lukken! En Michael, die blijf ik ook wel zien, sowieso sporten we samen 3 keer per week, dus dat komt wel goed.. :)

Ik kan dit blogje nog afsluiten met voor mij heerlijk nieuws! Vandaag duurt het namelijk nog maar 14 dagen voor ik mijn droommeisje weer in mijn armen kan sluiten! 31 Oktober mag ik Lisette namelijk van het vliegveld ophalen, ow wat kijk ik daar naar uit!

 Hoewel het tot nu toe betrekkelijk goed gaat, mede door alle indrukken en bezigheden is er weinig tijd om erbij stil te staan, zijn er toch genoeg momenten dat je die persoon mist  waar je je leven mee deelt.. Zeker wanneer je een kaartje krijgt van die persoon, waarin staat dat je 2245 kilometer of 19 dagen en 5 uur lopen uit elkaar woont is zo'n momentje.. Ik wil deze blog dan ook afsluiten met de woorden: Liesje... Bedankt dat je me zo steunt in deze kans, met iemand als jij wil ik mijn leven graag delen! Ik houd van je!