Langzaam, maar toch te snel, komt het einde van dit geweldige avontuur in zicht...

Zoals de titel al beschrijft is het einde van dit avontuur zich al echt heel snel aan het ontvouwen. Met het schrijven van dit blog begin ik toch langzaam een hoofdstuk in mijn leven af te sluiten, ik heb nooit voor mogelijk gehouden dat een stageperiode echt als hoofdstuk in mijn leven zou gaan voelen, maar dat is het wel geworden. 

Na de afgelopen periode van kou hier in Chiclana de la Frontera begint het nu langzaam weer aangenamer te worden. Zelfs in huis kruipt de temperatuur alweer naar de 14 graden. Nu hoor ik natuurlijk de opmerkingen alweer door de koude Nederlandse lucht vliegen dat ik me niet moet aanstellen. Klopt, daar wil ik ook niet aan beginnen, maar nu heb ik wel een goede opening om dit te schrijven: de weerapp heeft me vaak genoeg op de hoogte gehouden van de koude, witte en glibberige taferelen in het koude kikkerlandje. Niet dat ik sadistisch ben aangelegd, maar dit was soms natuurlijk wel even reden tot zacht in het vuistje lachen! 

Maar even terug naar die titel. Het einde komt in zicht. Het is alweer 147 dagen geleden dat ik de eerste stappen in dit mooie land heb gezet. En ik heb van geen enkele stap hier spijt gehad, elke stap heeft een nieuwe ervaring en stof tot nadenken opgeleverd.
Op de te verwachten dipjes na heb ik hier dan ook echt een mega geweldige tijd gehad. Buiten de vele prachtige ervaringen om heb ik natuurlijk ook de nodige mensen leren kennen. 
Door deze mensen ben ik erachter gekomen dat het leren kennen van nieuwe mensen echt heel erg leuk is om te doen. Buiten het feit om dat je van iedereen weer iets anders kunt leren deel je met elkaar natuurlijk ook een bijzondere ervaring die je maar met weinig anderen kunt delen! Ook de Brabantse humor en nuchterheid zal ik echt gaan missen! Net als nog vele andere eigenschappen van mensen, te veel om op te noemen! Ook zijn er natuurlijk een aantal mannen geweest die ik hier heb leren kennen, daar kan ik alleen maar over schrijven dat ik het echt heel erg jammer vind dat zij zoveel eerder naar Nederland terug zijn gegaan dan dat ik dat doe, daar had ik nog graag eens een potje pool mee willen spelen. Of wat langer als huisgenoot gehad.
Natuurlijk houd je ook vrienden over aan zo'n avontuur, wat ik natuurlijk alleen maar toejuich! Een aantal van deze mensen zal ik, als het aan mij ligt, dan ook echt zeker blijven volgen in Nederland, niet in de eerste plaats omdat ik onder de indruk blijf van de talenten die sommige mensen hebben! Make-up&hair artist... Ik heb er nooit bij stilgestaan, maar daar komen hele, hele bijzondere creaties in naar voren, waar ik mijn petje diep voor afneem, dit om maar even met een voorbeeld te komen.
Iedereen die ik hierboven benoem weet zelf denk ik wel wie hij/zij is of zijn.. In het volgende blog zal ik nog een kleine ode aan mijn huisgenoten opdragen, zij verdienen natuurlijk ook een stukje spotlight! Dit avontuur zijn we tenslotte door dik en dun samen aangegaan!

Op dit moment stromen de nieuwe lichtingen studenten alweer langzaam het land in, zo'n drie weken geleden zijn de eerste twee aangekomen en komende vrijdag komen er nog twee aan. De twee dames die hier nu zijn hebben we natuurlijk al ontmoet en ook nu blijkt weer hoe leuk het is om nieuwe mensen te leren kennen! Ik ben dan ook heel benieuwd naar de studenten die nog komen, ze zijn wat mij betreft van harte welkom. Ook daar ligt een reden waarom ik nog niet weg wil, leer je nieuwe mensen kennen, vertrek je 5 dagen later, of drie weken later, dat ligt aan de aankomstdatum van die studenten ;-).

Nu het einde eraan komt ga je natuurlijk ook terug kijken. En voorruit kijken. Ik stap straks in het vliegtuig terug naar de hectische samenleving dat zich Nederland noemt. Voorbereidingen om het werk en de theoretische kant van de studie op te pakken zijn toch nodig. Automatisch ga je dan toch ook linkjes leggen en nadenken. En wat ik nooit voor mogelijk had gehouden voel ik nu toch... Ik wil niet weg! Wat een geweldig land is Spanje met een prachtige mentaliteit. Hier laat men zich niet opjagen, wat vandaag niet af komt, kan morgen nog.. Hoe anders is het in Nederland, bijna een 24 uurs economie geworden. 

Natuurlijk kom ik hier dingen tegen waarvan ik denk dat ze anders zouden kunnen, maar waarom? In het dagelijkse leven loopt alles prima zoals het loopt. Nee, de ervaringen en de persoonlijke groei die ik hier heb opgedaan had ik voor geen goud willen missen en ik kan ook vol overtuiging schrijven dat ik hier graag weer terug kom! Een klein linkje m.b.t. vakantiewerk in het ziekenhuis is gelegd, ik ben heel benieuwd of ik dit linkje ooit aan zal kunnen halen. Only time will tell.. 

Natuurlijk moet ik ook over het ziekenhuis nog iets kwijt. Daar zijn we uiteindelijk in eerste instantie voor naar Spanje gekomen. Ik kan het alleen maar omschrijven als 1 grote familie, zowel naar patiënten als naar elkaar. Als je zelfs door patiënten met twee zoenen op de wang wordt begroet weet je dat je je thuis kunt voelen. Voor de goede orde moet ik hier wel even aan toevoegen dat de afstandelijke handdruk die wij in Nederland kennen hier in mindere mate wordt toegepast. Hier begroet men elkaar met twee zoenen op de wang. 
Nu vind ik het heel leuk om te vergelijken met de Nederlandse afstandelijkheid. Dit zeg ik omdat ik merk dat hier in Spanje ruimte (en tijd!!) is om bij je patiënt letterlijk een arm om de schouder te slaan om troost te bieden. Ook dit is onderdeel van die Spaanse mentaliteit die ik echt ga missen.. Hoe mooi zou het zijn om deze mentaliteit in mijn werk toe te kunnen passen wanneer ik straks echt aan de slag ga met al mijn opgedane kennis? Ook hier geld natuurlijk weer, only time wil tell.. Een ding weet ik wel, ik ga het zeker proberen!

Met deze zin denk ik dat ik alweer genoeg leesvoer heb geschreven. Ik denk dat na dit blog nog 1 laatste blog zal volgen, dit zal natuurlijk heel erg afhangen van de inspiratie die ik nog in de vingers heb. Dat het leuk is geweest om deze blogs te schrijven weet ik al wel, dus ik verwacht nog wel wat op papier te krijgen. 

Voor nu zeg ik houdoe en Hasta Pronto Holanda!